เกิดอาการเซ็งจิตระดับสามของมาตราวัดริกเตอร์
ด้วยความที่ทะนงตัว หลงผิดคิดว่าตัวเองไม่มีอะไรด่างพร้อย พอให้เป็นอาหารปากคนอื่นได้
คาดว่าใช้เวลาสามวันอาการนี้คงบรรเทา :-) แต่ถ้าได้เขียน วันเดียวก็หาย :-)
เล่าอาการเซ็งจิตให้คุณฝาละมีฟัง ฝาละมีก็บอกว่า จะไปสนใจทำไม เอาเวลาไปให้คนที่เขารักเรา หวังดีกับเราดีกว่า แทนที่จะไปเสียเวลากับคนที่เขาไม่หวังดีกับเรา
และอีกอย่าง คนที่เชื่อตามคำนินทา เขาก็คงไม่ได้ชอบเรามากพอที่จะไม่คล้อยตามไปตามคำนินทานั้นได้
จริงทุกประการ
แต่ทำไม เวลาที่คนเรารับรู้ว่ามีคนนินทาแล้วถึงได้หงุดหงิดใจ
เป็นเพราะหลงผิดคิดว่าตัวเองดี ไม่มีที่ติหรือ
อืม น่าจะใช่
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เลิกหลงผิดซะ ไอ้เรามันก็ไม่ได้ดีไปกว่าใครๆ ถึงขนาดจะพ้นคำนินทาไปได้หร๊อก อิอิ
...
ทุกสิ่งย่อมมีสองด้านเสมอ
ยามที่ค้นพบมิตรเทียม ก็ทำให้เราเห็นคุณค่าของมิตรแท้
ยามที่เราผิดหวังจากคนภายนอก ทำให้เราเห็นคุณค่าของคนภายในมากขึ้น
...
ทำความสะอาดใจเสร็จแล้ว ไปทำความสะอาดบ้านดีกั่ววววว
กอด กอด